Ruimte voor Jezelf

Laatst moest ik een feestje afzeggen….gewoon omdat ik moe was. Dat klinkt simpel, maar voor mij voelde het als een enorme worsteling. Ik had er enorm veel zin in, maar alles in mij zei dat ik het nu even niet kon opbrengen. Er was enorm veel twijfel. Ik voelde me lui, ongezellig, een zeikerd en een aansteller. Totdat ik accepteerde dat ik toch even rust nodig had. Zodra ik me hierbij neerlegde, ontstond er ruimte om de rust toe te laten.

Goed voor jezelf zorgen. Luisteren naar je lichaam. Voelen wat je nodig hebt. Het klinkt allemaal zo mooi. Maar wat is het nou precies? Want laten we eerlijk zijn, een beetje vaag klinkt het wel. Alleen maar met een dekentje op de bank hangen lijkt me nou ook niet de bedoeling.

Het gaat om leren voelen en durven stil staan bij wat er in je omgaat Soms betekent dat actief iets ondernemen, soms juist even pas op de plaats maken.

In een wereld die steeds sneller en drukker wordt, loop je het risico om jezelf ongewild voorbij te gaan. Zelfzorg gaat over schakelen van de constante ‘doe-modus’ naar een ‘zijn-modus’. En ‘zijn’ hoeft niet letterlijk stil zitten te betekenen, maar juist datgene doen wat op dat moment bij je past.

De kans krijgen om te herstellen en op te laden, dat is waar het om draait. En wat voor vorm dat heeft, is voor iedereen persoonlijk. Waar de een oplaadt van een sociale avond gezellig kletsend met vrienden, heeft een ander meer baat bij een rustig muziekje en een boek bij de open haard.

Het punt is dat je naar jezelf leert luisteren. Wat er zich afspeelt in je hoofd, maar ook in je lichaam. Hoe voel je je: ben je lichamelijk moe, of is je hoofd vol? Net als met honger kan er een groot verschil zitten tussen hoe je hoofd en je lichaam aanvoelen. Het kan zijn dat je denkt dat je honger hebt, maar dat je hoofd gewoon moe is en behoefte heeft aan suiker. Of heb je echt een rammelende buik die schreeuwt om voeding? Als je dit verschil kunt onderscheiden, voorkom je dat je dingen doet die niet bij je passen. Hetzelfde geldt voor beweging. Ben je lichamelijk moe, dan is beweging nu misschien niet helemaal passend. Maar zit je hoofd vol, dan kan het juist prettig zijn om je lichaam in beweging te zetten en echt even af te schakelen. Begrijp je het verschil?

Even terugkomend op dat feestje dat ik dus met pijn en moeite had afgezegd. Ja, het was iets leuks waar ik zin in had, maar het feestje paste op dat moment even niet. En dit heeft weer te maken met je grenzen aangeven. Ik heb het niet over een hand opsteken en ‘halt’ roepen tegen alles dat jij niet wil in je leven. Grenzen aangeven hoeft geen actieve assertieve handeling te zijn. Juist in de subtiliteit hiervan schuilt de kracht. Het punt is dat je jezelf en je eigen behoeftes niet wegcijfert voor anderen en dat je leert ontdekken wie je bent en wat jij nodig hebt.  En daarvoor zul je moeten voelen. Vraagt iemand je om mee te gaan naar een historische puzzelstukjes tentoonstelling (om maar eens iets te noemen), dan kan het best zo zijn dat je daar geen zin in hebt. Vaak zitten we bij dit soort situaties dan in een tweestrijd. We willen anderen tegemoetkomen, voelen ons misschien zelfs egoïstisch als we ergens ‘nee’ tegen zeggen. Maar juist door vaker te luisteren naar wat je gevoel zegt, zul je merken dat dit steeds makkelijker gaat. Dat je minder lang hoeft te blijven hangen in die tweestrijd. En dat je lichaam en hoofd steeds meer op een lijn komen te zitten. Beslissingen zullen je steeds makkelijker af gaan en je vult je leven steeds meer met dingen die bij je passen. Het gaat erom dat je keuzes maakt die kloppen voor jou. Dat betekent dat je soms een activiteit afzegt en er soms voor kiest om toch mee te gaan omdat de verbinding met de persoon belangrijker is dan de activiteit zelf.

Geef jezelf de ruimte om te luisteren, te voelen, je af en toe even terug te trekken en daarna weer stralend en vol energie de wereld in te stappen.

Liefs,

Raïscha

🖤